روزها  گذشت... ومن هنوز دلهره داشتم.

دلهره ی فاصله... غربت.. دلهره ی مشرق... هم انهایی که او گفته بود.

دیر زمانی گذشت...

باران لطف و مهربانیش نشئه ام میکرد.و من مست و بی اراده بدنبالش بودم و لحظه ای بی او نمی ماندم.

مطمئن بودم که هیچ زمانی بی او نمیمانم.....

ما دونفر بودیم ...

یکی دریای دارندگی ودیگری کویر نیاز

یکی باغ خضراء و دیگری برهوت محتاج...

یکی غنای محض و دیگری گدای محض ...

هر انچه بودیم دونفر بودیم ..

یکی او بود و یکی من...

نظرات شما عزیزان:

محمد

ساعت17:29---24 ارديبهشت 1393

عشق یعنی از دیدن چهره همیشگی خسته نشی

ارشيا

ساعت16:44---19 ارديبهشت 1393

[وب سایت]

چرا يدفعه رفتي ؟
ازت ناراحت شدم
باي

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: